Izmir Kultur ve Sanat

Yemyeşil bir doğada uyandım bugün her yerde çam ağaçları, beyaz papatyalar ve kuşlarla uyandım. Nerede olduğumu bilmiyordum, buraya nasıl geldim, nasıl uyandı hiçbir fikrim yoktu. Mutluydum ama anlamsız yere mutlu uyandım yattığım yerden ben kimdim acaba... Adım neydi, nerede yaşıyordum, burası neresiydi hiç bir sorunun cevabını bilemiyordum. Sadece mutluydum... Önemli olan da bu değil miydi? Mutlu olmak anlamsız yere sadece çevredeki olanlara bakıp mutlu olmak. Ayağa kalktım etrafıma baktım üzerimde eski mavi bir pantolon ve yırtık beyaz bir t-shirt vardı sadece, pantolonun ceplerini karıştırdım ama nafile boştu. Etrafıma bakınmaya karar verdim. Yakınlarda neler vardı, merakıma engel olamıyordum. Yürüdüm, dakikalarca sadece yürüdüm... Saatler geçmişti belki de ama yürümeye devam ettim. Karnım acıkmaya başlamış ve su içmek istiyordum. Bir yerlerden su sesi geliyordu ya da bana öyle geliyordu. Sese doğru yürümeye başladım. Her geçen adımda ses biraz daha fazla gelmeye başlıyordu. Sonund...

Yeni bir gün yeni umutlar, belki de yeni başlangıçlar getirecek... Bugün diğerlerinden farklı olsun diye farklı bir taraftan bakıyoruz hayata her geçen yeni günde anlamlı veya anlamsız, hızla tüketilen hayatlar yaşıyoruz. Her gün yeni bir umut, bu sözü defalarca tekrarlayacağım galiba bu yazıda... Deniyoruz, öğreniyoruz, çabalıyoruz kısacası hayatı yaşıyoruz. Öğrenmek değil midir? Bir insanın en büyük kabiliyeti, öğrendikçe, düşündükçe hayatta kalmaz mı insan ? İnsan denilen bu canlı neden öğrenmekten bu kadar korkar, neden düşünmek zor gelir de başkalarının hayatlarını taklit eder bunu anlamak gerçekten çok güç bir durum bizler için... Düşünen insanlara olan saygımız ne zaman bu kadar azaldı acaba onu da anlamak mümkün değil, üreten bir şeyler geliştiren, tasarlayan insanlara saygı ne zaman bu kadar azaldı. Her yeni günde bir umut belki bugün değişir diye ki 10 bin yıldır değişmeyen bir durumdan bahsediyoruz. Bugün farklı olacak düşüneceksin çünkü düşünerek karar alacaksın, bugün di...